«Επήγα εις το πλησιέστερον χωρίον ονομαζόμενον Γαλάτα και διενυχτέρευσα….. Το χωρίον τούτον είναι το ωραιότερον όλων. Έχει πολλά οπωροφόρα δέντρα και ρέον ύδωρ…..»
Αυτά σημειώνει ο Ρώσος περιηγητής Βασίλειος Γρ. Μπάρσκυ το 1735. Μαρτυρά λοιπόν αυτός ο «περαστικός» από τη Γαλάτα πως ήταν
Α. Το ωραιότερο χωριό, και
Β. Ότι εδώ καλλιεργούσαν τα οπωροφόρα δέντρα.
Αυτό επεσήμανε ο διορατικός Μπάρσκυ πριν 270 χρόνια. Αυτή η παράδοση καλλιέργειας οπωροφόρων δέντρων, συνεχίζεται με εντονότερο ρυθμό ως τις μέρες μας.
Ιδιαίτερη προσπάθεια στην καλλιέργεια των οπωροφόρων παρατηρείται μετά το 1944. Ήταν τότε που η Αγγλική κυβέρνηση λειτούργησε το «Φυτώριο Γαλάτας» στα κτήματα του μοναστηριού της Παναγίας της Ποδίθου. Ο σκοπός του φυτωρίου ήταν να βοηθήσει στην επέκταση και βελτίωση της δενδροκαλλιέργειας τόσο στη Σολιά, όσο και στις γύρω περιοχές. Έτσι πέραν των υφισταμένων μέχρι τότε φυτειών, η καλλιέργεια των φυλλοβόλων επεκτάθηκε σε όλες τις παραποτάμιες και πιο πέρα περιοχές, μετατρέποντας τες σε απέραντους κήπους από ποικίλα φρουτόδενδρα.
Ιδιαίτερα η περιοχή της Έσσω-Γαλάτας, μια έκταση 150 δεκαρίων, λόγω υψομέτρου, κλίματος και της διαμόρφωσης του εδάφους, αποτέλεσε ιδανικό χώρο για την καλλιέργεια όλων των ειδών οπωροφόρων. Όλη αυτή η περιοχή από τα χαμηλότερα σημεία ως τα ψηλότερα, είναι μια κλιμακωτή έκταση από κήπους με μηλιές, φορμοζιές, κερασιές, ροδακινιές, χρυσομηλιές, κληματαριές και άλλα.
Τα φρουτόδενδρα καλλιεργούνται με σχολαστική επιμέλεια από τους Γαλατίτες που χρησιμοποιούν τα κατάλληλα λιπάσματα, ειδικό κλάδεμα για κάθε δέντρο, τα απαραίτητα ψεκάσματα σε τακτά χρονικά διαστήματα, δολώματα, το κανονικό πότισμα, το ξεχόρτισμα και γενικά ότι απαιτεί ένα δέντρο.
Τόσο το χρώμα και το μέγεθος, αλλά πιο πολύ η άριστη γεύση όλων των φρούτων, τα κάνει περιζήτητα στην αγορά και αποτελεί υπολογίσιμο εισόδημα των κατοίκων της κοινότητας.
Εκατοντάδες τόνοι όλων των ειδών φρούτων, ιδιαίτερα μήλων, φορμόζων, κερασιών, σταφυλιών κ.α. μεταφέρονται καθημερινά στις αγορές όλων των πόλεων.
Η Γαλάτα είναι το πρώτο χωριό της Σολιάς στην παραγωγή φρούτων. Καλλιεργεί έκταση 500 δεκαρίων με οπωροφόρα και παράγει περίπου 700 τόνους φρούτα το χρόνο. Από αυτά οι 300 τόνοι είναι μήλα διαφόρων ποικιλιών.
